فرض کنیم(بخش سوم)
همه ما پراید را بخوبی می شناسیم، روزی از روزها داشتن پراید نوعی کلاس محسوب می شد اما بعد مدت کوتاهی داشتن پراید جز شرمندگی برای صاحبش چیز دیگری ندارد.
پراید یعنی
نه شما حق تصادف داری و نه دیگران حق تصادف با شما را دارند، چونکه در هر صورت ضرر عجیبی خواهید کرد.
فرض کنید پیکان با پراید تصادف کند یا فرض کنید پرایدی با پراید دیگر تصادف کند، خیلی راحت می توانیم پیش بینی کنیم که چه بلایی سر ماشین و گاها سر راننده پراید خواهد آمد.
حتی بعضی از مردم نسشتن در پراید و سفر کردن با آن را از نظر عقلی جایز نمی دانند و خرید پراید را مساوی خرید دو قوطی حلب هفده کیلویی میدانند... بگذریم.
گاهی اوقات چینش و پایه های نظام باورهای ما همانند پراید است.
یعنی نه حق تصادف (تعامل)با دیگر افکار و باورها را دارم و نه توان این را دارم که دیگر افکارها و باورها با من تصادف (تعامل)نمایند.
همانطور که با پراید نمی شود جان سالمی از تصادفات به در برد همانطور هم با این نظام باورهایی که در درون ما شکل گرفته، نمی توان توان مقاومت در برابر دیگر نظام های باوری داشت.
بعضی خانه ها و ساختمان ها از نظر زیبایی بسیار زیبایند ولی از لحاظ استقامت بسیار در حد پایینی هستند، در واقع بسیاری از ساختمان های شهر توان ایستادگی در مقابل پنج ریشتر را دارند و اگر در مقابل زلزله هفت ریشتری قرار بگیرند قطعا همه ساختمان ها تلی از خاک خواهند شد.
گاهی اوقات نظام باوری ما در عین زیبایی ،بسیار ضعیف و شل است به نوعی که حتی یک سایت اینترتی فیلتر نشده می تواند در حکم همان زلزله هفت ریشتری باشد و اساس باورهای ما را با تلی از خاک مبدل سازد.
شما فرض کنید ساختمان های شهر ما که توان پایداری انان تنها در مقابل زلزله چهار ریشتری است مشتاق زلزله هفت ریشتری باشند،انوقت معلوم است که چه بلایی سر خانه های ما می اید.
کسی مخالف علم و تکنولوژی نیست، اما اگر توان پذیرش تکنولوژی را اگر در خود بالا نبریم قطعا همین تکنولوژی علیه ما استفاده خواهد شد و فرهنگ و نظام باوری ما را ذبح خواهد نمود.
شما فرض کن، کارشناسان اجتماعی میگویند که ماهواره توانسته است رشد طلاق را در جامعه زیاد کند، حال اگر علاوه بر ماهواره، فیلتر سایت ها را باز بگذارند و سفر به اروپا را راحت تر تنظیم نمایند قطعا ساختمان نظام خانواده بسیاری از ماها ریزش عظیمی خواهد کرد.چرا پایه های نظام باوری امثال من اینقدر شل و ابکی است!؟
آیا ما توان این را داریم که دروازه علم،هنر،اقتصاد و فرهنگ سایر ملل را به روی خود باز کنیم!؟
معتقدم که بسیاری از ما دینداری خود را مدیون ندیدن و نشنیدن و نرفتن به خیلی جاها میدانیم، گاهی اوقات تنها عامل دینداری ما فیلتر شدن سایت ها و کانال هاست والا ما ادمی نیستیم که در مقابل لرزش فکری نظام های فکری دیگر توان یاری و مقاومت داشته باشیم.
چگونه ممکن است که تاسیس یک باب مغازه مواد غذایی غربی در ایران اینطور وانمود شود که پایه های فرهنگ و نظام دینی در حال ریزش است!؟ مگر ما مدعی تمدن چندهزار ساله نیستیم!؟ مگر ما خود را پیرو کاملترین دین نمیدانیم!؟ چرا هر پشه ایی تا به ما میرسد در حکم عقاب برای ما جلوه گری می کند!؟
یکی از سوالاتم از خودم همیشه این بوده که اگر پول کافی جهت سفر به دیگر فرهنگ ها و نظام فکری را داشتم، چقدر شبیه انها میشدم!؟ مقدار توان مقاومتم در مقابل نپذیرفتن دیگر ناهنجاری های اجتماعی دیگر کشورها چقدر است!؟
اگر با اتفاق پنج نفر از دوستان بمدت یک ماه به اروپا سفر کنیم و در این سفر کلا ازاد باشیم و هرجایی که دلمان میخواهد می توانیم برویم، ایا رفتار امثال من بر اساس نظام باورهای خودم است یا نظام باورهای من به تلی از خاک مبدل خواهد گشت!؟
چگونه میتوانم پایه های نظام باورهای خود را تقویت کنم!؟
ایا با شرکت در مساجد و برنامه های مذهبی می توانم نظام باورهای خود را تقویت کنم!؟
ایا با گذاشتن ریش و داشتن انگشتر و بدست گرفتن تسبیح می توانم بر عمق نظام باورهای خود بیفزایم!؟
ایا نشست و برخواست با عالمان و روحانیت می تواند بر مقاومت پایه های فکری ما بیفزاید!؟
چگونه می توان دینداری خود را مدیون دیدن ،شنیدن و رفتن و گشت و گذار کردن به خیلی از فرهنگ ها و نظام باورهای دیگر دانست!؟
چگونه می توان تکنولوژی را رام کرد!؟ و از ان جهت تقویت انسانیت و فرهنگ استفاده نمود؟!
و دهها سوال دیگر!!!
بخش پایانی/