نقد امام مسلمین
گاهی اوقات انسان حرف هایی را می شنود که تحلیل کردنش خیلی خیلی سخت و حتی خارج از انتظار است، تا کی میخواهیم از پوسته شعار و نمایش بازی در عرصه سیاست و حکومت داری بیرون بیاییم؟ لابد تنها خدا میداند!!!
اگر منظور از امام مسلمین،حضرات معصومین باشند، معتقدم که شخص حضرات معصومین قابل نقد نیستند، نمی توانیم شخص امام علی، امام حسن،امام حسین و دیگر امامان معصوم را نقد کنیم، اصلا نقدی وجود ندارد که کسی بخواهد طرح نقد کند! وقتی خود خداوند علی(علیه السلام) را بر مسند امامت می نشاند، ایا می توان حضرت علی علیه السلام را نقد کرد؟!؟ اصلا نقدی وجود دارد؟!؟
اما می توان سوالی در همین بخش مطرح کرد، ایا حکومت های امامان همانند شخص امامان قابل نقد نیستند؟!؟
بنظرم، باید بین شخص امام معصوم و حکومت امام تفاوت قایل شد، حکومت یک امر اجتماعی است که همه افراد بنا بر انگیزه ها و سلایق و ظرفیت ایمانی و معرفتی خویش در ان قرار دارند، و امام معصوم مامور به ظواهر انسانهاست نه به باطن انان، بهمین خاطر، می شود حکومت معصوم را نقد کرد، اما این نقد متوجه امام معصوم نمی شود بلکه متوجه کارگزاران و دیگر مسولان ان می شود،یعنی امکان دارد امام شخصی را به عنوان قاضی انتخاب و معرفی کند، اما ان قاضی پارتی بازی کند، یا شیوه مدیریتی و قضاوتی او مطلوب نباشد و سستی و تنبلی و بی برنامگی در کار خودش داشته باشد، در اینجا حتما حتما باید نقد کرد، هشدار داد و با متخلف از راه قوانین پیش بینی شده، برخورد کرد.
اما اگر منظور از امام مسلمین، ولی فقیه باشد، بله ، در اینجا می توان حتی به خود شخص رهبری، نقد کرد ... وقتی به خود شخص رهبری هم می توان نقد کرد ، پس نقد حکومت که جای خود دارد...
این بحث را می شود از چند زاویه پی گرفت،
بنظرم،
اگر رییس جمهور محترم، منظور از نقدش به امام مسلمین، نقدشخص امام معصوم است، باید گفت که کلام ایشان اشتباه است.
اما سخن اینجاست که حقیقتا جایگاه نقد در جمهوری اسلامی چیست؟!؟
درکم اینگونه است که از بعضی الفاظ و مفاهیم بیش از ظرفیتش سو استفاده شده است، یعنی بعضی از ما ،قدرت سو استفاده عجیبی از مفاهیم را داریم، مفهوم عدالت، ازادی، نقد، اصلاحات ،...
فرض کنید شما نقد عالمانه ای انجام بدید ولی تا وقتی گوش شنوایی نباشد، نقد شما در پیچ و خم مسایل کشور گم خواهد شد.
احساس می کنم که خیلی از نقادان احساس می کنند که وقتی مسله ای را نقد کردند، دولت و حکومت باید هر چه سریعتر نقدهای انان را عمل کند، در حالی که خود نقد هیچ ضمانتی برای اجرا ندارد، یعنی اینگونه نیست که هر نقد خوبی قابل اجرا و در دستور کار قرار گیرد،در ضمن در کشور ما خیلی چیزها سیاسی است، نقد هم در همین چارچوب قرار گرفته است، در واقع انگیزه نقد کردن، از رفع عیب ها به مچگیری و فشار اوردن به رقیب تبدیل شده است، درفضای سیاسی، نقد می شود روشی برای حذف رقیب و یا جلوه گری حزب فلان، در برابر دولت یا خودنمایی برای مردم.
بنظرم
فضای کنونی، فضایی نیست که بتوان صرفا عالمانه و دلسوزانه نقد کرد، شما اگر به مسله ایی نقد کنید، جناح ها به شما حمله ناجوانمردانه ایی خواهد کرد، فرض کنید همین الان به روند اقتصادی یا دولتی نقد عالمانه و جدی انجام بدهید، قطعا ظرف چند ساعت به شما برچسب دلواپس، دلال تحریم، .... خواهد چسبید و یا اگر شما به یکی از نهادهای حکومتی یا اشخاص حکومت نقد عالمانه و جدی انجام بدهید،قطعا ظرف چند ساعت درودیوار منزل شما پر از شعار مرگ بر امریکا درج و یا برچسب طلحه و زبیر و... به شما چسبیده خواهد شد.
بله، کسی منکر این نیست که گاهی اوقات رفتار معقولی از جناح ها نسبت به نقاد وجود دارد، اما این کافی نیست و به چشم نمی اید.
نقد خوب کردن و نقد خوب شنیدن یکی از برکات سیستم اموزشی و پرورشی درست و سنجیده است، نمی توان بدون داشتن سیستم پرورش و اموزش مطلوب، افراد را دعوت به نقد کرد.
حرف در این زمینه زیاد است اما شاکله بحث مطرح شد...
...لطفا اگر نقدی دارید بنویسید...
🚑محمد امین🚑
اهل تبادل لینک و دنبال کردن و اینجور چیزا هستین؟