ما تا بیایم بجنبیم که خودمان را پیدا کنیم، می بینیم که شاکله تربیتی ما شکل گرفته، یعنی بسیاری از سنگ بنای تربیتی ما در همان کودکی توسط والدین و اطرافیان چیده شده است.
اگر پدر و مادر خودشان را خوب تنظیم کنند قطعا فرزندان با تنظیمی خواهند داشت.گاهی اوقات معیار خوب یا بد بودن چه از لحاظ محتوایی و چه از لحاظ ظاهری متفاوت می شود،یعنی ما گاهی به ادم هایی می گوییم خوب هستند که در واقع اصلا خوب نیستند یا بالعکس.
بحثم جهات مختلفی دارد اما در این بخش قرار است از جهت تربیت والدین به این بحث بپردازم.
عقل و بنای عقلا حکم می کند که روش تربیت و اموزش، روشی مبتنی بر زور و داشتن حالت دیکتاتورمابانه نیست، هر کس روش تربیتی را بر فرزندان و یا مخاطبین خودش سخت و خارج از برنامه گرفته باشد باید بداند که قطعا دچار اماج فوران عقدهای روانی فرزندانش خواهد شد.
وقتی ما هیچ برنامه علمی و منطبق بر فطرت و سرشت انسانی تدوین نکرده باشم قطعا در تربیت فرزندانمان دچار افراط و تفریطهای بیشماری خواهیم شد، بایدزمانی برای این چیزها گذاشت و زمان زیادی فکر و مطالعه و از تجربیات دیگران استفاده کرد تا بتوانیم برنامه منسجم و زیبایی برای تربیت فرزندانمان داشته باشیم.
تمامی احکام دین دارای حکمتی هستند، ما باید دایره حکمتهای احکام و تعالیم دینی خود را افزایش دهیم تا بهتر بتوانیم پایبند دین و دستورات الهی باشیم، اگر خدای ناکرده ما بدون هیچ اشنایتی با حکمتهای دینی، پایبند به دین باشیم، قطعا در ترویج دین دچار مشکل خواهیم شد و اثرگذاری مثبتی بر مخاطب از دین نخواهیم داشت.
گاهی اوقات لازم است ما ، یک دوره کوتاهی وقت بگذاریم و تمامی حلال و حرام الهی را به فهرست در اوریم و کمی درباره تک تک انها فکر کنیم!!!
چرا خدا ما را از غرور نهی می کند؟!؟
حکمت محرم و نامحرمی چیست؟!؟ چرا دخترخاله،دختردایی و... بر من نامحرمند؟!؟
حکمت اینکه شراب،قمار،زنا،ظلم،حق خوری بر ما حرام شده است چیست؟!؟
و ده ها پرسش اینچنینی...
در پاسخ به این سوالات به سخنان دیگران اکتفا نکنیم، بلکه خود خود ما روی این سوالات فکر کنیم واز منظر خود حکمتهای این احکام را دریابیم!؟!
حتی اگر روی موضوعات خوب و مثبت اهل فکر نباشیم، قطعا عادتا و بنابر جبر محیطی انها را خواهیم پذیرفت...و اگر بخواهیم ان رفتار درست را به دیگران انتقال بدهیم، مجبوریم از راه عادت و جبر محیطی به او بیاموزیم نه از راه فکر و اندیشه.و از همین جا تضاد و شکاف بین نسل ها اتفاق می افتد.
ما اگر اهل تفکر نباشیم با گذشت زمان بین ما و اهالی اینده شکاف ایجاد می شود اما اگر اهل فکر و تعقل در تمامی زمینه ها باشیم، اهالی اینده،حالت تکامل خواهند گرفت نه حالت شکاف نسل ها...
گاهی اوقات در بستگان مادرانی پیدا می شوند که بسیار باحجاب اما دخترکان انها در پوشش، زاویه بیست تا صد درجه ایی با مادرشان دارند، همیشه برایم جای سوال بود که چرا این دو رفتار متضاد در یک نظام خانواده پدید گشته اند!؟!؟
از این دست تضادها در بسیاری از خانواده ها وجود دارد،(البته ما در مسند قضاوت نیستیم و خود را تافته جدا بافته از دیگران نمیدانیم ،خدا انشالله زندگی همه ما را از تمامی افات در امان دارد، انگیزه طرحم از این مثالهای تنها برای تحلیل رفتارهاست نه قضاوت!!! فتامل جیدا)
اگر والدین و گذشتگان ما در بعضی رفتارها تندی کردند یا به فکرشان نرسید و کم تجربه بودند لااقل نگذاریم برد این اشتباهات به زندگی ما اصابت کند، علم و تجربه می گوید هر پدر و مادری که خیلی حساس بر فرزندش باشد، قطعا جواب معکوس خواهد دید، هر پدرو مادری حالت بازپرس برای فرزندش داشته باشد، قطعا جواب معکوس خواهد دید، کنجکاوی های بی اساس و بیخود، رد گیری از فرزندان و امثالهم نتیجه عکس خواهد داد...
بسیاری از رفتارهایی که در محیط پیرامونی ما اتفاق می افتد، اندیشه خفته ما را بیدار می کند و ما را به فکر فرو می برد...
مثلا فرض کنیم
چرا در عروسی بعضی از مسلمانها( همانهایی که توی محرم هییت میرن،نذری میدن،برا اهل بیت گریه میکنن، نماز و روزه میگیرن،و...) شراب وجود دارد؟؟؟ چرا در عروسی همین مسلمانها، مراسمات رقص و آواز مختلط برگزار میشود؟؟؟ و...
فعلا نمی خواهم بگوییم اینها درست است یا اشتباه!!! اما جای سوال وجود دارد که اگر همان کسی که در مراسمش شراب پخش میکند بگویید شما مسلمان نیستی!!! بسیار ناراحت می شود و اگر فرصت پیدا کند دهان شما را با خاک یکسان خواهد کرد،اما رفتارش صددرصد تعالیم اسلام خواهد بود...
از این دست اشکالات در زندگی من و امثال من بسیار زیاد است، سوال اینست که چرا ما توانستیم دو تضاد را در زندگی خود جمع کنیم؟!؟ چه عواملی در سیستم فکری و نظام باوری ما وجود دارد که به ما قدرت میدهد این تضادها را در زندگی خود جمع کنیم؟؟؟...