استصحاب کلى
حکم به بقاى مستصحب کلّىِ در ضمن افراد
استصحاب
کلى،
استصحابى است
که مستصحب
(متیقن سابق)
آن، کلى است; به
بیان دیگر، هر
گاه وجود کلى
در ضمن فردى
از افرادش
یقینى باشد،
آن گاه، در
بقاى آن کلى
شک شود و
سپس از روى تعبد، حکم به بقاى آن گردد، در این صورت، استصحاب کلى جارى گردیده است; براى مثال، یقین وجود دارد که حیوانى در ضمن یک فرد خاص تحقق یافته است، اما مشخص نیست که این حیوان پشه بوده که عمرش از سه روز تجاوز نمى کند یا فیل مى باشد که عمرش طولانى است، در این صورت، اگر بعد از سه روز در بقاى حیوان شک شود، این شک ناشى از شک در تعیین نوع حیوان است که در این جا مردد بین فیل و پشه مى باشد.