توضیح مختصری از قاعده استصحاب
استصحاب از ماده «ص‌ـ‌ح‌ـ‌ب» و در لغت به معناى به همراهى طلبیدن و چیزى
را همراه خود قرار دادن است.
استصحاب در علم اصول اصطلاح است; ولى با توجه به اینکه اصولیان در ملاک
حجیت استصحاب بر سه نظرند آن را سه گونه تعریف کرده‌اند:
بیشتر دانشوران اصولى متأخر استصحاب را از اصول عملیه مى‌دانند; یعنى آن
را کاشف از حکم واقعى الهى ندانسته و تنها عمل به آن را از باب رفع تحیر و تردید
مکلف مى‌دانند. این گروه از اصولیون از جمله شیخ انصارى استصحاب را به «ابقاء ما
کان» تعریف کرده‌اند;
یعنى باقى گذاشتن آنچه بوده است. البته نه ابقاى تکوینى و خارجى، بلکه ابقاى
اعتبارى (حکم به بقا) و از آنجا که آوردن وصف (ما کان)، دلالت و اشعار به علیّت
دارد، پس علت حکم به بقا، آن است که شئ قبلا ثبوت و تحقق داشته است، ازاین‌رو باقى
گذاشتن حکم در زمان دوم بر اثر ماندن علت یا دلیل آن، استصحاب نیست. استصحاب در
موردى است که حکم به بقا بر اثر ثبوت سابق (ما کان) باشد..
...
دانلود فایل تنبیهات استصحاب بصورت نموداری + کلیک نمائید ... اللهم صل علی محمد و ال محمد و عجل الفرجهم