فرض کنیم .... (بخش دوم)
چندسال پیش در همین رسانه ملی خودمان برنامه تبلیغاتی درباره کرم حلزون پخش میشد، کرمی که جوانی را به ارمغان می آورد و چین و چروک صورت ها را در اسرع وقت از بین می برد.با تبلیغات گستره و شیوه های جدید تبلیغی توانسته بودند روز به روز بر تعداد مشتریان خود بیفزایند.حتی همسایه ما از اینکه توانسته بود جز نفرات اول خرید این کرم باشد بسیار خوشحال و هر روز قبل و بعد مصرف این صابون از صورت خود عکس میگرفت و انها را تحلیل و بررسی میکرد.
اما بعد مدت مدیدی،تبلیغات های تلویزیونی قطع شد و در رسانه ها گفته میشد که این صابون ها تقلبی است و هیچ سند علمی ندارد.
به نوعی همه خریداران ضرر کردند.
خیلی از مردم به صورت و رنگ پوست خود اهمیت میدهند و در این زمینه زیادی حساسند و عده ایی این حساسیت را متوجه شدند و از این طریق توانسته اند با شگردهای خاصی جیب های خود را پر از پولهای مفت نمایند.
در مسایل دینی و معرفتی هم همینگونه است.
همه ما دوست داریم مورد تایید خدا باشیم،دوست خدا باشیم و رابطه ما با خدا رابطه قویی باشد.
همه ما کمال و سعادت را دوست داریم و میخواهیم که کامل بشویم و سعادتمند باشیم.
همه ما دوست داریم بهشت برویم.
حال عده ایی به دوست داشتن ما به این مفاهیم پی برده اند و از این طریق می توانند با احساسات و یا نیازهای ما بازی کنند و برای خود جایگاه های رفیع و حتی از لحاظ مادی، ثروت های هنگفتی را مصادره کنند.
کلا تبلیغات در ما انسانها اثر دارد، از تبلیغات کرم حلزون بگیر تا تبلیغات دین یا مسایل معرفتی... و این تبلیغات ها ممکن است از اساس دروغ و کذب باشد.
چگونه می توان گول این جماعت را نخورد؟!!؟
چگونه می توان پی ببریم که چه کسی حق می گوید؟!
ما در همین اسلام خودمان هفتادو دو فرقه داریم، کدامیک درست وکامل است؟!
اگر از همه این فرقه ها سوال کنیم که کدام فرقه کامل تر است؟! همه اینها فرقه های خودشان را نام می برند.
همانطور که آخوند مسجد ما می گوید اسلام دین کاملی است دقیقا همین قاطعیت را فلان کشیش در فلان کلیسا دارد و یا فلان خاخان یهودی در فلان معبد خود دارد.
اما براستی کدام یک درست می گویند؟!
چگونه می توان راه درست را متوجه شویم؟!
چگونه باشیم تا هر کسی هر چیزی را به نام دین به خورد ما ندهد!؟؟
ادامه دارد/